Dzień 10: Srebarna – Niegureni (70km)

 Spacer trwał prawie 3 godziny. Mike wypatrzył dla nas sporo gatunków- widać ze to jego pasja. Mijając sennych wędkarzy podejrzeliśmy łyski, rybitwy, perkozy z maluchami, ibisy, remizy, czaple purpurowe, siwe, białe, kurki wodne, kormorany, zimorodki, żołny, wilgi i wreszcie pelikany, z których słynie jezioro.

Na boku dokonałam też pewnych odkryć botanicznych 😀

Ach, ta Bułgaria! Żal było stąd wyjeżdżać, tym trudniej, że pod górę. Wypoczęlisny do popołudnia na werandzie i ruszylismy w stronę granicy. Witaj z powrotem, Rumunio. 

I zaraz za granicą, od dwóch dni nie widziany obrazek 🙂 

Dzisiejszy odcinek był wybitnie górzysty, co chwilę atakowalismy jakiś podjazd. Dzieci znów krzyczały do nas Hello i money, money, a Dunaj płynął coraz szerszy, wokół wysepek i jezior, by wreszcie skręcić na północ. Zobaczymy go znów dopiero za 3 dni. 

Widoki były przepiękne. A zjazdy spektakularne- hamulce polewane wodą dymiły i syczały.

Namierzylismy tez największe jak dotąd stado owiec, prowadzone przez cztery psy pasterskie, z oślą strażą przyboczną.

Żeby nie być skazanymi na namiot w szczerym polu, skręcilismy do jedynej noclegowni na odcinku 150 kilometrów. Nazywa się to Popas Turistik.

 W pawilonie jak na koloniach 20 lat temu mieszczą się cztery sypialnie z wejściem ze wspólnego balkonu. Popas prowadzi sympatyczna para staruszków.